Metody pracy
Wszystko rozpoczyna się od myśli.
Myśli prowadzą do uczuć, uczucia prowadzą do działań, działania prowadzą do rezultatów ~J. Beck
TERAPIA POZNAWCZO – BEHAWIORALNA
Szczególnie skuteczna w leczeniu takich problemów jak:
– zaburzenia nastroju (depresja, zaburzenie afektywne dwubiegunowe)
– zaburzenia lękowe (lęk napadowy, fobia społeczna, agorafobia i inne fobie)
– zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
– zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)
– PTSD, czyli zespół stresu pourazowego
Terapia poznawczo – behawioralna (Cognitive Behavioral Therapy CBT jest obecnie jedną z bardziej popularnych metod pracy terapeutycznej, której skuteczność jest bezustannie weryfikowana badaniami naukowymi. Rekomendowana przez znaczące instytucje zdrowia psychicznego jako podstawowa forma leczenia wielu zaburzeń psychicznych, trudności emocjonalnych oraz problematycznych zachowań.
CBT jest przede wszystkim terapią zorientowaną na cel, który już na początku spotkań powinien być jasno określony, mierzalny, realistyczny, znaczący oraz dający się określić w czasie. Skoncentrowany na aktualnych problemach pacjenta, pracy na „tu i teraz”, jednak w kształtowaniu obecnego sposobu myślenia i zachowania uznaje się wpływ przeszłości. Sesje mają określoną strukturę i plan. Istotnym elementem są zadania domowe służące wprowadzaniu w życie codzienne technik poznanych podczas spotkań.
Podejście to opiera się na założeniu, że nie same zdarzenia i doświadczenia na nas wpływają, ale to, jakie nadajemy im znaczenie i jaką przypisujemy im rolę. Innymi słowy, każdy z nas konstruuje własną rzeczywistość i w specyficzny dla siebie sposób rozumie to, co się wokół niego dzieje. Celem terapii Poznawczo –Behawioralnej jest dotarcie do myśli, przekonań, ocen, sądów pacjenta i jeśli są one zniekształcone – zmodyfikowanie ich, by w konsekwencji nastąpiły emocjonalne i behawioralne zmiany. Służy temu szeroki wachlarz technik: psychoedukacje (dostarczają pacjentowi szeregu informacji dotyczących natury emocji, mechanizmów zaburzeń, itp.), ćwiczenia poświęcone rekonstrukcji poznawczej (nauka rozpoznawania dysfunkcyjnych myśli, przekonań, a następnie formułowanie alternatywnych, bardziej racjonalnych stwierdzeń) , jak również eksperymenty behawioralne (pomagające w wypracowaniu nowych sposobów reagowania i innego spojrzenia na sytuację).
TERAPIA SCHEMATÓW
Terapia schematów stanowi stosunkowo młode podejście, które czerpie to, co najbardziej efektywne z innych nurtów – m.in. terapii poznawczo-behawioralnej, teorii przywiązania, idei psychodynamicznych czy Gestalt. Powstała w odpowiedzi na rosnącą liczbę pacjentów z zaburzeniami osobowości , jak również osób z długotrwałymi, utrwalonymi trudnościami, które dotyczą różnych sfer życia i codziennego funkcjonowania: m.in. życie zawodowe, relacje z bliskimi, powtarzające się problemy natury emocjonalnej, nawracające objawy z osi I (depresje, stany lękowe, zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne itp.)
Podczas terapii klient wraz z terapeutą przyglądają się powtarzającym się trudnościom oraz sposobom radzenia sobie. Szukają zbioru głębokich przekonań, dominujących emocji, częstych reakcji fizjologicznych i wspomnień. Wszystkie razem tworzą pewien trwały wzorzec , przez który klient postrzega siebie jak i otaczający świat. To właśnie jest SCHEMAT.
Powstaje on na podstawie wczesnodziecięcych doświadczeń z ważnymi osobami – rodzicami, dziadkami, rodzeństwem, kolegami. Z upływem lat wzorzec ten staje się trwalszy i silniejszy, wciąż szukając dowodów na swoje potwierdzenie. Jeśli większość dziecięcych przeżyć była pozytywna, skierowana na zaspokojenie podstawowych potrzeb (bezpieczeństwa, autonomii, autoekspresji, akceptacji, realnych granic), wtedy tworzą się „adaptacyjne schematy”. Pozwalają one w adekwatny sposób odczytywać rzeczywistość, pomagają prowadzić satysfakcjonujące życie, wyznaczać i realizować cele, budować zdrowe relacje. Kiedy jednak podstawowe potrzeby małego dziecka były pomijane, niewystarczająco zaspakajane – tworzą się „nieadaptacyjne schematy”, które są zazwyczaj przedmiotem terapii. Podczas sesji pacjent ze wsparciem terapeuty, identyfikuję te negatywne wzorce oraz poznaje jak w zdrowy i dojrzały sposób zaspokoić zdeprywowane potrzeby leżące u ich podstaw, w celu osiągnięcia dobrostanu psychicznego.